تفاوت ترجمه رسمی با غیر رسمی

در دنیای ارتباطات بین‌المللی، ترجمه نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. اما نوع ترجمه‌ای که استفاده می‌شود بسته به هدف و کاربرد آن می‌تواند متفاوت باشد. در این مقاله، ما به بررسی دو نوع اصلی ترجمه یعنی ترجمه رسمی و غیر رسمی می‌پردازیم. سپس شما را با تفاوت ترجمه رسمی با غیر رسمی آشنا می‌کنیم. ترجمه رسمی که برای مقاصد قانونی و رسمی استفاده می‌شود و ترجمه غیر رسمی که در موقعیت‌های روزمره و غیررسمی به کار می‌رود.

---

ترجمه رسمی چیست و چه کاربردهایی دارد؟

ترجمه رسمی، که گاهی اوقات به عنوان ترجمه محضری نیز شناخته می‌شود، نوعی ترجمه است که توسط مترجمان رسمی انجام می‌شود که توسط دستگاه‌های دولتی مجاز شناخته شده‌اند. این ترجمه‌ها معمولاً برای اسناد و مدارکی که باید در محاکم قانونی یا دفاتر دولتی ارائه شوند، مورد نیاز هستند. به عبارت دیگر، هرگاه اسنادی مانند شناسنامه، گواهینامه تحصیلی، سند ازدواج یا طلاق، و یا قراردادهای رسمی نیاز به ارائه به سازمان‌ها یا نهادهای خارج از کشور داشته باشند، باید توسط مترجم رسمی ترجمه و تایید شوند. 

این نوع ترجمه تضمین می‌کند که متن ترجمه شده، دقیق و وفادار به متن اصلی است و می‌تواند به عنوان سند قانونی در نظر گرفته شود. مترجمین رسمی معمولاً مهر و امضایی دارند که ترجمه‌های آنها را تایید و رسمیت می‌بخشد. کاربرد این ترجمه‌ها در موقعیت‌هایی که نیاز به اعتبار قانونی دارد، بسیار حیاتی است.

---

چه اسنادی نیاز به ترجمه رسمی دارند؟

برخی اسناد به دلیل ماهیت قانونی یا رسمی‌شان نیاز به ترجمه رسمی دارند تا بتوانند در مراجع قانونی داخلی یا بین‌المللی مورد استفاده قرار گیرند. این اسناد شامل موارد زیر می‌شوند:

1.اسناد هویتی: شناسنامه، کارت ملی، و پاسپورت.
2. اسناد تحصیلی: دیپلم، پیش‌دانشگاهی، مدرک دانشگاهی، ریز نمرات، و مدارک تخصصی.
3. اسناد حقوقی و قراردادها: سند ازدواج، طلاق، وکالت‌نامه‌ها، قراردادهای کار، و قراردادهای تجاری.
4. اسناد مالی و بانکی: گزارش‌های مالی، اسناد مالکیت، و سند خودرو.
5. مدارک مربوط به مهاجرت و اقامت: ویزا، اجازه کار، و اسناد مربوط به تابعیت.
6. اسناد پزشکی و قضایی: گواهی سلامت، شناسایی هویت قانونی برای موارد پزشکی و قضایی.
7. توافق‌نامه‌های بین‌المللی و دیپلماتیک: موافقت‌نامه‌های بین‌المللی، اسناد سفارت‌خانه‌ها و نهادهای دیپلماتیک.

این اسناد برای اینکه بتوانند در محاکم و ادارات داخلی یا خارجی مورد قبول واقع شوند، باید توسط مترجم رسمی ترجمه و مهر و امضا شوند تا اصالت و دقت آنها تایید شده باشد.

---

به چه کسی مترجم رسمی گفته می‌شود؟

مترجم رسمی شخصی است که به طور رسمی توسط دستگاه‌های دولتی یا قضایی مجاز شده است تا اسناد و مدارک را از یک زبان به زبان دیگر ترجمه کند و ترجمه‌های انجام‌شده توسط او دارای اعتبار قانونی باشند. این افراد معمولاً پس از گذراندن دوره‌های تخصصی و احراز صلاحیت‌های لازم که شامل آزمون‌های سختگیرانه‌ای در زمینه دانش زبانی و قانونی است، به این عنوان دست می‌یابند. 

شرایط برای تبدیل شدن به مترجم رسمی شامل موارد زیر است:
1. دارا بودن مدرک تحصیلی مرتبط: اغلب مترجمان رسمی باید مدرک دانشگاهی در رشته‌های زبان‌های خارجی یا ترجمه داشته باشند.
2. گذراندن آزمون مترجمی رسمی: این آزمون‌ها معمولاً توسط نهادهای دولتی مانند دادگستری یا وزارت امور خارجه برگزار می‌شود و شامل بخش‌هایی نظیر ترجمه متون حقوقی، اقتصادی و فنی است.
3. کسب مجوز فعالیت: پس از قبولی در آزمون، مترجمان باید مجوز فعالیت دریافت کنند که این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا به صورت رسمی به فعالیت ترجمه بپردازند.
4. ثبت نام در اتحادیه مترجمان: برخی از کشورها دارای اتحادیه‌هایی برای مترجمان هستند که عضویت در آن‌ها به مترجمین کمک می‌کند تا به روز بمانند و استانداردهای حرفه‌ای را حفظ کنند.

مترجمان رسمی با استفاده از مهر و امضای معتبر خود، رسمیت و اعتبار لازم را به ترجمه‌ها می‌بخشند، و این امر در موقعیت‌های قانونی و رسمی ضروری است.

---

ترجمه غیر رسمی چیست و چه کاربردهایی دارد؟

ترجمه غیر رسمی به ترجمه‌ای گفته می‌شود که توسط افرادی انجام می‌شود که لزوماً مجوز رسمی مترجمی ندارند و اغلب برای مقاصد شخصی، تجاری یا آموزشی به کار می‌رود. این نوع ترجمه ممکن است شامل متون ادبی، مقالات، پست‌های وبلاگ، ایمیل‌ها، نامه‌ها و دیگر ارتباطات روزمره باشد که نیازی به تایید قانونی یا مهر رسمی ندارند.

کاربردهای ترجمه غیر رسمی عبارتند از:
1. ارتباطات شخصی: تبادل نامه‌ها و پیام‌ها بین افرادی که زبان مشترکی ندارند.
2. محتوای وب و بازاریابی: ترجمه وب‌سایت‌ها، مطالب بازاریابی، و پست‌های شبکه‌های اجتماعی برای دسترسی به مخاطبین بین‌المللی.
3. ترجمه متون آموزشی: کتاب‌ها، مقالات آموزشی و مواد درسی که برای استفاده در محیط‌های غیر رسمی مورد نیاز هستند.
4. ترجمه در محیط‌های تجاری: قراردادها و مکاتبات تجاری که نیاز به ترجمه دقیق دارند اما به تایید رسمی نیاز ندارند.
5. زیرنویس فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی: ترجمه محتوای رسانه‌ای برای درک بهتر توسط مخاطبین غیر بومی.

این نوع ترجمه به دلیل سهولت دسترسی و سرعت بالا در انجام، محبوبیت زیادی دارد و اغلب برای فهم عمومی و ارتباطات غیر رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نکته مهم در ترجمه غیر رسمی این است که چون مجوز رسمی ندارد، نمی‌تواند در محاکم قانونی یا برای اهداف رسمی استفاده شود.

---

تفاوت ترجمه رسمی با غیر رسمی چیست؟

اکنون که با ترجمه رسمی و غیر رسمی آشنا شدید شما را با تفاوت ترجمه رسمی با غیر رسمی آشنا می‌کنیم:

ترجمه رسمی
1. احراز هویت: ترجمه‌های رسمی باید توسط مترجمینی انجام شود که دارای گواهینامه رسمی هستند و اغلب توسط دادگاه‌ها، وزارت خارجه، یا سازمان‌های دیگر مجاز شناخته می‌شوند. این احراز هویت به اعتبار ترجمه کمک می‌کند.
2. مهر و امضا: ترجمه‌های رسمی می‌بایست دارای مهر و امضای مترجم باشند تا اعتبار و صحت آن‌ها تضمین شود. این اسناد عمدتاً برای مقاصد رسمی مانند ارائه به دادگاه‌ها، مهاجرت، دانشگاه‌ها، و سایر موسسات دولتی استفاده می‌شوند.
3. صیانت از اسناد: در ترجمه رسمی، ارائه اصل مدرک مورد نیاز است تا مترجم بتواند صحت و دقت ترجمه را تضمین کند و تأیید کند که ترجمه وفادار به متن اصلی است.

ترجمه غیر رسمی
1. انعطاف‌پذیری: ترجمه غیر رسمی می‌تواند توسط هر فردی انجام شود و نیازی به داشتن گواهینامه رسمی نیست. این نوع ترجمه بیشتر برای مقاصد شخصی، تجاری، یا آموزشی است که نیازی به تأیید رسمی ندارند.
2. سرعت و هزینه:ترجمه غیر رسمی معمولاً سریع‌تر و ارزان‌تر از ترجمه رسمی است، زیرا فرایندهای تایید و صدور گواهینامه را شامل نمی‌شود و به این ترتیب هزینه‌ها و زمان انجام کار کاهش می‌یابد.
3. کاربردهای عمومی: این نوع ترجمه برای مکاتبات روزمره، مقالات، پست‌های وبلاگ، و سایر انواع ارتباطات که نیاز به تأیید قانونی ندارند، مناسب است. این ترجمه‌ها به سرعت و به راحتی قابل انجام هستند و در موقعیت‌های غیررسمی به کار می‌روند.

این تفاوت‌ها نشان می‌دهند که هر نوع ترجمه بسته به نیاز و کاربرد خاص خود مزایا و کاربردهای متفاوتی دارد. انتخاب بین ترجمه رسمی و غیر رسمی باید بر اساس نیازهای قانونی و شخصی کاربر صورت گیرد.

 

---

جمع‌بندی

تفاوت ترجمه رسمی با غیر رسمی نشان‌دهنده دو جنبه متفاوت از فرآیند ترجمه است که هر کدام برای مقاصد خاصی مناسب می‌باشد. ترجمه رسمی با دقت بالا و معتبر بودن از نظر قانونی، برای امور رسمی و دولتی ضروری است، در حالی که ترجمه غیر رسمی به دلیل سهولت و سرعت بالا، برای ارتباطات شخصی و تجاری مناسب است. انتخاب درست نوع ترجمه بستگی به نیازهای فردی و شرایط خاص هر موقعیت دارد.